Terapia w nurcie psychodynamicznym oparta jest na psychoanalizie, modelu relacji z obiektem Melanii Klein i psychologii Ego.
W mojej pracy wykorzystuję model TFP (Transference Focused Psychotherapy) dotyczący pracy na tzw. przeniesieniu opracowany przez zespól specjalistów pod kierunkiem Otto Kernberga z Nowego Yorku. TFP zostało empirycznie zbadane w randomizowanych badaniach kontrolnych w Stanach Zjednoczonych i Europie (Caligor. E, Kernberg O., Clarkin J.F., Yeomans F.E., „Psychoterapia psychodynamiczna patologii osobowości. Leczenie self i funkcjonowania interpersonalnego”, Kraków 2019, str. 20). Podstawą pracy terapeutycznej z pacjentem jest rozmowa w gabinecie. Tworząca się podczas sesji relacja pozwala by w bezpiecznych warunkach oraz atmosferze zaufania omówić zgłaszane przez pacjenta trudności, a następnie dostosować właściwą formę pomocy. W sytuacjach wymagających innej formy wsparcia pacjent może zostać przekierowany do innego specjalisty lub terapeuty pracującego w innym nurcie terapeutycznym.

Terapia składa się z dwóch części : diagnostycznej i terapii właściwej. W części diagnostycznej (do 10 sesji) terapeuta zapoznaje się z rodzajem i głębokością natury problemu, z którym zgłasza się pacjent. W tej części większą aktywność wykazuje terapeuta zbierając wywiad o pacjencie dotyczący jego życia, wcześniejszych form leczenia (psychiatryczne, psychoterapeutyczne, somatyczne), powodów zgłoszenia się do terapii i motywacji do leczenia. Ta część kończy się postawieniem diagnozy oraz ustaleniem planu leczenia, który zawiera cele terapeutyczne, ustalane wspólnie przez pacjenta i terapeutę oraz propozycję terapeuty co do dalszego leczenia o częstotliwości od jednej do dwóch sesji w tygodniu. Czas trwania terapii nie jest możliwy do określenia z góry. Skuteczność terapii psychodynamicznej, w szczególności w zakresie leczenia zaburzeń osobowości, jest potwierdzona licznymi badaniami naukowymi i zależy w dużej mierze od motywacji i zaangażowania pacjenta w proces leczenia. Leczenie polega na uświadomieniu pacjentowi jego nieświadomych konfliktów będących źródłem cierpienia oraz na tzw. przepracowaniu ich w relacji z terapeutą. Forma wielokrotnego i wielowymiarowego (ujętego z wielu różnych perspektyw życia pacjenta) przepracowania konfliktów w gabinecie przy jednoczesnym omówieniu ich charakteru, daje pacjentowi możliwość na świadomą modyfikację niepożądanych zachowań.
Wszystkie informacje przekazane terapeucie podczas terapii objęte są tajemnicą zawodową.